Ed's Blog
Ed's Blog is een verzameling van artikelen met de visie en opmerkingen van NNIC's eigenaar/adviseur Ed Meester. Heb je een vraag, reactie of een leuk idee voor een volgend blog artikel? Neem dan snel contact met ons op!

Duurzaam ondernemen

Als ondernemer is winst het beginsel van de onderneming. Daarbij denken we al snel dat winst uitgedrukt wordt in geld. Natuurlijk, dat is een maatstaf en noodzakelijk middel, maar winst is feitelijk ' verbetering ' en verbetering zit niet alleen in middelen en kapitaal, maar ook in verbetering van (algehele) situatie. Het ene kan het andere versterken en een combinatie van duurzaamheid en een juist financieel gewin is geheel niet onlogisch. Het perspectief van het leven van de onderneming of ondernemer, maakt soms dat keuzes op kortere termijn gemaakt worden...

 

Auto Intoxication

The more I want to be me, the less I know myself

The living left to die, while ghosts are brought to life

Welcome to these slave trades

Drained of delusion and buried in debt

How the hell do we find each other suffering auto intoxication

 

But disaster isn't coming, it's already arrived

I am so lucky, I think that I survived

 

I am what I am, my body belongs to me

My work will set me free and fulfil my dreams

A new economy embraces the ruins

It makes us strong and soothes our fears

 

Welcome to these slave trades

Drained of delusion and buried in debt

How the hell do we find each other suffering auto intoxication

 

But disaster isn't coming, it's already arrived

I am so lucky, I think that I survived

(Manic Street Preachers – 2010)

 Is consumeren een route naar geluk?

Een kijk van de Britse band Manic Street Preachers op van het leven van velen een moderne, kapitalistisch georiënteerde maatschappij. Nu zijn de Manics niet de eerste de beste, zij hebben een naam hoog te houden op het gebied van het voorhouden van een spiegel aan de samenleving. En ik vind dat uit uitermate goede zaak. Nu kunt u denken, hoe komen we dan terecht op de titel van dit blogdeel. Nou, de Manics zijn ook befaamd -of berucht- over hun visie op consumentisme in deze wereld van ons allemaal. Verband houdt het met elkaar. Het passief en niet-bewust leven en als hoogste doel zien het zoveel mogelijk bezit vergaren en zoveel mogelijk te kunnen consumeren lijkt mij een weg naar vermomde leegheid en ongeluk. 

 Stel je de massa van spullen die er alleen al in Nederland zijn eens voor....wat een effect op onze wereld heeft dat?

In een wereld waarin wij leven zijn veel zaken gemeengoed. Kijk maar eens om je heen. Vrijwel iedereen heeft beschikking over eigen vervoer. Er zijn bijna 8 miljoen auto’s in Nederland. Stel je eens een parkeerplaats voor waar 100.000 auto’s geparkeerd kunnen worden. Verbazingwekkend. En dan 10 maal die parkeerplaats. En dan die nog eens 8 keer. Bizar. Er zijn waarschijnlijk meer mobiele telefoons dan mensen in Nederland. Bijna 4 op de 5 Nederlanders gebruikt een smartphone. Het aantal woningen loopt op, er wonen steeds minder mensen in een woning. Dat betekent ook dat er steeds meer huishoudelijke goederen komen. Hoeveel schoenen zullen er in het land zijn? Hoeveel fietsen? Hoeveel wasmachines. Wat is het verbruik van energie? Hoeveel energie wordt er gebruikt om gegevens op te slaan die nooit iemand meer zal zien (gegevens bewaren kost namelijk energie, harde schijven of geheugenchips, ze hebben stroom nodig om te functioneren). En dan nog eens gedacht over het (noodzakelijk) verplaatsen. Goederenbewegingen, afvalstromen. Verpakkingsindustrie. Het is ontzagwekkend.

Bedenk eens wat jij allemaal hebt...! En wat je gebruikt, echt nodig hebt en vooral....wat je verspilt! 

Verschuif dan eens het perspectief naar jezelf. Wat bezit je allemaal en wat verbruik je allemaal? Bijvoorbeeld een gemiddelde dag. Wat is er allemaal gebeurd en wat gebeurt er allemaal op die dag? Hoe zijn de boodschappen om te eten en te drinken bij je terecht gekomen? Neem je de auto om naar je kantoor te rijden? Wat is er allemaal gebeurd om die auto jou ter beschikking te stellen. Misschien dat een Japanse fabriek onderdelen over de hele wereld gekocht heeft, in een fabriek ergens ter wereld bij elkaar gebracht en vervolgens naar Europa getransporteerd en de wagen is bij jou gekomen. Je huis, je kantoor. Je werkplek en je computer. Wat verbruik jij allemaal vandaag en wat is er allemaal verbruikt om dat mogelijk te maken?

Wat verspil je? Bijvoorbeeld, je laat altijd het licht branden in de gang, terwijl je er maar een paar keer per dag doorheen loopt. En dat licht is een gloeilamp die 40 watt verbruikt. Dat licht, dat brandt om niks.

Wat gooi je weg en waarom? Een trui die je niet mooi meer vindt, amper gedragen hebt. Er staat een derde auto in je verwarmde garage. In een opwelling kocht je een televisie van 2 meter. Maar je had al 4 televisies. Dus je gooit er maar een weg. Je kookt en gooit iedere dag een deel weg. Melk verzuurt en je gooit een pak weg omdat je teveel kocht. Je rijdt iedere dag alleen in je 2500kg zware terreinauto die ongelofelijk veel brandstof verbruikt, omdat jij vindt dat zoiets bij je imago past.

 Dan zie je, hoe het gaat in onze wereld

Let op, ik wil allerminst kritiek uiten of de indruk wekken dat ik beter ben dan wie dan ook. Het is een vaststelling van het leven in de Westerse maatschappij. 

 De boodschap waar veel mensen mee geconfronteerd worden, van spullen word je gelukkig.

Spullen zouden ervoor zorgen dat ons geluk stijgt, is een algemene gedachte. We krijgen in de media, advertising in welke vorm dan ook (televisie, radio, internet, flyers, billboards, maar ook via series die we bekijken) ingeprent op welke manier gelukkige en succesvolle mensen leven. Deze maatschappij prent ons diep in dat wij moeten kopen en consumeren om geluk te vinden. 

 

En nog steeds zijn we feitelijk niet op de duurzaamheid terecht gekomen. 

 Heel hard werken om bezit na te jagen en wat heb je dan bereikt?

Ik kan het niet nalaten om nog een zijsprong te maken. Mensen jagen materieel bezit sterk na. En ze slagen daar vaak in. Mensen willen een bepaalde levensstijl, gedefineerd door de spullen die daarvoor als symbool staan, bereiken en vasthouden. En vervolgens liever nog meer. Een fabrieksarbeider in een exclusieve zakenauto, een cassière van een supermarkt met een wedstrijdpaard, een ZZP’er met een speedboat van anderhalve ton. Met alle zaken die er vervolgens bij horen. Een levensstijl gemaakt met goederen.

Zij werken ongelofelijk hard om een dergelijke manier van leven te onderhouden. Een duur huis, een dure auto, luxe vakanties en vaak uit eten, dat is heel gewoon. Gezinnen waarvan beide partners er beiden feitelijk anderhave baan op nahouden om dit allemaal mogelijk te maken. Geluk aangeschaft maar werkelijk geen tijd of energie om er van te genieten, zo komt het mij dan wel eens over.

 

Om dit blogdeel niet te lang te maken ga ik nu maar eens over naar het centrale thema. Duurzaamheid.

 bedrijfsbeleid

Duurzaamheid zie ik vaak als een beleid van bedrijven. Bedrijven stellen mensen aan die na gaan denken op welke manier het bedrijf op een meer duurzame manier kan gaan produceren. Dan komen daar allemaal oplossingen uit. Praktische en logische zaken, die ook nog eens rendement opleveren. En in sommige gevallen ondersteund door de overheid met een subsidie. Een fabriekshal met zonnepanelen die de led-verlichting voeden om binnen daglicht te brengen (was het wellicht een ontwerpfout of verkeerde zuinigheid om het dak niet lichtdoorlatend te maken?) of een warmte-terugwin installatie. Of computers die minder energie verbruiken. Of het aantal dienstreizen beperkt en carpoolen gepromoot. Zinnige, logische en goede dingen. Wat ik mij steeds wel afvraag of je duurzaamheid mag laten conflicteren met het basisdoel van een onderneming, het behalen van winst. Maar tegelijk, mag je een onderneming in goede gemoed drijven wanneer deze onderneming bijdraagt aan onnodige verspilling? Hoe bepaal je dat, hoe kom je tot de juiste conclusies?

 overheidsstimulatie

Ook de overheid doet van alles aan duurzaamheid. Met keurmerken, met informatie, subsidies en bewustwordingsprocessen. In de eigen bedrijfsvoering van de overheid wordt ook gedacht in duurzaamheid, bijvoorbeeld door het vervangen van straatverlichting voor zeer energiezuinige straatlampen. Maar welke lampen moeten nu wanneer en waar branden? Wat is het doel van verlichting die in de nacht in een verlaten wijk brandt? Of een woonwijk in aanbouw waar alle straatverlichting al geplaatst is maar er nog maar amper woningen staan.

 spiraal duurzaamheid-consumentisme

Het lijkt wel alsof welvaartsstijging gecompenseerd wordt door techniek die duurzaamheid mogelijk maakt. Ik heb nog nooit informatie gezien -noch er goed naar gezocht- die weergeeft wat het effect is van zowel welvaartsstijging als verbeterde technieken, waaruit op te maken is wat het ecologisch effect van een gemiddelde persoon door de tijd. 

duurzaamheid begint bij jouw persoonlijk gedrag 

Toch is dat allemaal voor mij niet zo ongelofelijk belangrijk. Want uiteindelijk gaat het voor mij qua duurzaamheid om iets anders, iets dat veel meer essentieel is. En zo onbereikbaar, overigens. Ik zal dit eens verder uitleggen. Duurzaamheid heeft een nare gewoonte om beperking op te leggen aan het gedrag van mensen. Wat is bijvoorbeeld een woning die efficient en logisch is? Die voldoende ruimte biedt om te leven en niet verspillend is. Waarom zet iemand de verwarming op 23 graden terwijl betere kleding hetzelfde effect oplevert en het minderverbruik van 20 graden ten opzicht van 23 graden wel eens 40% zou kunnen zijn? Zou de plaatsing van zonnepanelen beter niet centraal geregeld kunnen worden opdat opwekken en verbruik beter aansluit? Staat het mensen vrij om in een weekend 1000 liter benzine voor een motorboot te verbruiken, alleen maar om met twee mensen rondjes te varen? Is het logisch om varkensvlees uit Vietnam te importeren en in Nederland te consumeren? Mag een land als Nederland met enorme welvaart zoveel natuurlijke bronnen verbruiken terwijl in andere landen mensen amper een menswaardig bestaan kunnen leiden domweg omdat hun aandeel in het geld van de wereldeconomie non-existent is?

 In de algemene beginselen van mensheid is vrijheid een groot en belangrijk goed. Maar, in hoeverre is het recht van het individu op de bronnen van de wereld onbeperkt?

 neem je eigen verantwoordelijkheid!

Uiteindelijk komt duurzaamheid neer op het nemen van eigen verantwoordelijkheid van mensen. Mensen die fatsoenlijk nadenken over hun eigen gedrag en ook daarin in redelijke mate toetsen wat de gevolgen zijn van hun gedrag. Mensen die voldoende kritisch zijn over hun eigen handelen en daarmee verband houdende consumentisme. Mensen die een inspanning doen om bij beslissingen die zij elke dag weer nemen goed te begrijpen wat logische gevolgen zijn van die beslissing. Mensen die het niet erg vinden om met mate te consumeren en in rekenschap te leven met de overige mensheid, zonder overigens hun individuele belangen onnodig te schaden. 

 verwerk het in je dagelijks leven, en je werk!

En denk er een bij na, mensen die creëren voor een ander, die zou je als opdrachtgever willen helpen duurzaam te zijn; stel: je laat een kantoor bouwen en de architect zorgt voor extra daglicht, waardoor er minder verlicht hoeft te worden, natuurlijk goed geïsoleerd. Dat kost wat meer, maar als jij die beslissing neemt, beslis jij voor de wereld en voor een hele lange periode, een gebouw staat er zomaar 100 jaar…. Maar ook de omgeving en overheid dient zich bewust te zijn van de keuzen.

 gebruik je eigen invloedssfeer om ook een ander te stimuleren duurzamer te worden

Tot slot, er bestaat zoiets als jouw invloedssfeer. Ieder mens heeft een invloedssfeer. Kan je bijvoorbeeld op je werk niet gemakkelijk beslissingen maken die beter zijn voor de duurzaamheid, allicht kan je zelf wel beslissingen nemen. Bijvoorbeeld door vaker de fiets te nemen maar ook in je huis en je gezin aandacht te nemen voor duurzaamheid. Om eens uit te zoeken en te beslissen om een iets duurder apparaat te kopen dat vervolgens veel langer meegaat en bovendien minder energie verbruikt. Om buiten je eigen gewoonten te stappen door eens stap voor stap na te denken over energie en waar nodig je kennis uit te breiden. 

 

Dit blogdeel is een manier om duurzaamheid op een iets andere manier onder de aandacht te brengen. Ik hoop dat je het leuk vond om te lezen en er eens over nadenkt wat je allemaal doet en welke gevolgen dat heeft. Ik ben daar een tijd geleden mee begonnen en het bevalt goed. Het zal je misschien wel opgevallen zijn dat ik ook vooral veel vragen heb rondom dit thema. 

wees logisch en rationeel 

Door logisch en rationeel te denken en maatregelen te nemen die in de eigen invloedssfeer liggen is er al veel veranderd, ten gunste van zowel het milieu maar ook een besparing van onkosten. Zo is dit dan ook weer een demonstratie van wat je met goede en juiste bedoelingen op een redelijke manier bij kan dragen, eenvoudigweg door je invloedssfeer te benutten. Want ten slotte, als u dit blogdeel helemaal gelezen heeft, dan is het goed mogelijk dat u ook mee gaat doen. 

 

juli 2017

 

Ik denk dat duurzaamheid begint met bewustheid, feiten en open en eerlijke communicatie. Een uitgangspunt van een goed leven, dat begin. Dus begin met het einde voor ogen….

 

Vragen? Mail me maar!