Ed's Blog
Ed's Blog is een verzameling van artikelen met de visie en opmerkingen van NNIC's eigenaar/adviseur Ed Meester. Heb je een vraag, reactie of een leuk idee voor een volgend blog artikel? Neem dan snel contact met ons op!

De Verhuizing

U heeft het vast al opgemerkt, NNIC Business Support heeft een nieuw kantooradres. Dat vind ik op zich geen onderwerp voor mijn Blog, tenslotte, de huisvesting waar ik mijn kantooractiviteiten houd is alleen relevant wanneer u mij wilt komen bezoeken of -heel ouderwets- een brief wilt sturen. Maar -zo realiseerde ik me- de verhuizing is een stap in een proces dat beter omschreven kan worden als transformatie.

Doelbewust kies ik het woord transformatie. In de moderne economie wordt het woord "Transitie" veel gebruikt in relatie tot mens en werk, waarbij de transitie een proces is waar een werknemer die z'n baan verliest een vergoeding krijgt om een andere baan te vinden. Alhoewel transitie in een zekere zin ook onderdeel is van dit verhaal -de markten voor incasso veranderen de komende jaren- is het verhaal wat mijn kantooradres naar de Zeefbaan 22 in Winschoten bracht het verhaal van transformatie als groter geheel waarin ook transitie plaatsvond.

Allereerst even iets over het prachtige gebouw waar ik nu met grote regelmaat naar toe fiets. Een grotere tegenstelling tot het verouderde kantoor aan het St. Vitusholt had ik volgens mij in Winschoten niet kunnen bedenken. Je ziet het wel op de foto bij deze blog. Licht, ruim, modern, van alle gemakken voorzien en op een prominent industrieterrein van Winschoten gelegen, een ideale werkplek. Gebouwd door WPT, Waste Paper Trade, een groot bedrijf dat internationaal handelt in oud papier en dat zeer succesvol doet. Een bedrijf met een visie en veel ondernemingszin, wat tot uiting komt in een gebouw, dat ontworpen is om een ongelofelijk fijne werkplek te zijn voor de mensen die er werken. Dus een erg logische keuze voor mij, want visie, ondernemingszin en een prettige werkplek, dat zijn woorden die mij ook passen.

Terug naar de transformatie. Transformatie is het woord dat ik doelbewust gebruik vanwege het verbijsterend briljante verhaal van Franz Kafka. Voor wie het niet kent, het is het boek "Die Verwandlung" van Kafka, vertaald als "De gedaanteverwisseling" en met minimale, krachtige eenvoudige formulering vertelt Kafka het verhaal van een man die opeens transformeert naar een reusachtige kakkerlak. Je kan je wel voorstellen, zoiets brengt wel wat teweeg in de leven van die man en van die om hem heen. Een klassieker, een aanrader om te lezen.

Op de verhuiskaart die ik een aantal relaties zond is een citaat afgedrukt:


"We keep moving forward, opening new doors, and doing new things, because we're curious an curiosity keeps leading us down new paths" - Walt Disney


Naast dat het het een mooi toepasselijk citaat is passend bij een verhuizing en veranderingen in een bedrijf, heb ik het gekozen mede als klein eerbetoon aan diegene (wel eens vaker verborgen in een blogdeel) in m'n leven die ook bijdraagt aan de verbeterende veranderingen.

De transformatie is een proces dat een flinke tijd geleden begonnen is. Op een zeker moment in m'n leven kwam ik tot de ontdekking dat ik me had laten leiden door een onbegrijpelijke kracht die er in de wereld heerst en het pad van mensen beïnvloedt. Het pad is een vrij gebruikelijke verdwaling in de wereld van een individu die niet in de gaten heeft dat hij geleid wordt door veronderstellingen, zekerheden en conclusies die niet op feiten en eigen vaststelling -en eigen mening- gebaseerd zijn. Deze 'weg van de wereld' neemt steeds ongemerkt een plaats in vrijwel ieders leven in en het begint vaak al in de opvoeding -omdat onze ouders ook 'die weg van de wereld' begaan zijn. Alleen, deze weg die niet concreet is een suggestief laat veronderstellen dat je zo gelukkig wordt, dat was niet een weg waardoor ik gelukkig werd. Ik had zoveel van wat gelukkig zou maken, maar het geluk kwam niet structureel, soms snippers, vlagen en flarden. Het aanschouwen van een illusie van geluk, een schaduw van geluk als duister spel op een wand.

Mijn onderzoek naar deze weg van de wereld is niet gestopt waar Ayn Rand dit briljant duidde, zo vanaf het midden van de vorige eeuw. De weg van de wereld, het gemeenschappelijk denken in de maatschappij, dat wordt omschreven als een noodzakelijkheid om de maatschappij te laten functioneren; de Gemeenschappelijke Wil van de Maatschappij. Plato vond er al wat van maar ook Rousseau beschrijft de noodzakelijkheid van het creeren van onmogelijkheid voor een individu om onafhankelijk van de Staat te leven, als voorwaarde voor het voortbestaan van een staat. De inspiratie voor een ander Blogdeel fonkelt al door deze tekst. Terug naar de verhaallijn.

Wanneer het niet goed gaat in je leven, dan komen er signalen. Deze signalen kan je kiezen te negeren, maar je kan ze ook gebruiken om te starten met zodanig te veranderen, dat je je eigen doelen gaat nastreven en daarbij ontstaat er een hogere kans dat je deze doelen gaat behalen.


Mijn doel in het leven is eenvoudig. Ik wil gewoon gelukkig zijn. Geluk en vrijheid hangen voor mij sterk samen en dat is het doel dat ik nastreef.

Om dat eenvoudige, duidelijke doel te bereiken ontstaat een pad. Ik noem dat pad 'Transformatie' omdat een man die van een niet actief doelen nastrevend wezen zichzelf omvormt tot iemand die doelbewust streeft naar de verwezenlijking van zijn doelen een transformatie zal moeten ondergaan. In mijn geval was het noodzakelijk om te stoppen met een aantal slechte gewoontes en stevig in te grijpen in m'n omgeving. Een positief proces van verandering met een duidelijk zelfgekozen richting en doel.

Van de route die afgelegd wordt kan er een mooie vergelijking gebruikt worden met Charon, de veerman in de Griekse mythologie die de doden begeleidt over de rivier de Styx. Charon, die de doden roeit, met zijn rug naar de toekomst, kijkend naar het verleden van het leven, de metgezel naar de volgende fase. Het proces van het oversteken van de rivier naar het volgende vasteland, aangevuld met bakens die de route vertegenwoordigen, bakens die bereikt en voorbij gevaren worden. Bakens, die denkbeeldig staan voor situaties en mensen in het 
verleden van die route. Charon, de drijvende kracht achter het transformatieproces van het individu. Eenmaal de transformatie ingezet, is er geen stoppen aan

Terug naar Kafka. In de wereld van de hoofdpersoon was de kakkerlak een afgrijselijk wezen en zijn transformatie aldus een vreselijk iets. Maar in een wereld waar kakkerlakken en mensen ongehinderd naast elkaar een bestaan hebben, zou de kakkerlak van harte welkom zijn in de wereld van de kakkerlakken.

 En zo komen van van een eenvoudige verhuizing naar een deel in een levensverhaal en leer je mij via het blog weer wat beter kennen.

 

 

Vind je het leuk om te reageren of heb je een opmerking of vraag?

 

Mail me via het contactformulier op deze site!

 

oktober 2017